Bir kitabın sayfaları gibidir hayat , neler yoktur ki o sayfalarda . Hayallerimiz ,umutlarımız , bazen hüzün bazen de neşe . 2024 'ün bu son gününde geride bıraktığım 69 yılın hesabını yapıp kendimle yüzleşirken , insanın ömrünün ne kadar kısa olduğunun farkına vardım . Aslında zor değildi mutlu olmak , kırgınlıklardan , hayal kırıklıklarından , öfkeden kendimizi arındırabilseydik sevgi dolu bir yaşam kurabilirdik . Özellikle son dört yılın muhasebesini yaptığımda yaşadıklarımın hiç kolay olmadığını gördüm . Ama aynı zamanda umut vardı bu süreçte , yaşama olan umut . Tek başına verilen kanserle mücadeleyle geçen bu 48 ay çok güzel insanlar tanıma fırsatı verdi bana . İnsanlardan umudu kesmemeyi öğrendim . Yunus Emre ne güzel söylemiş '' Aşkın aldı benden beni / Bana seni gerek seni / Ben yanarım dünü günü / Bana seni gerek seni .'' Önemli olan karşımızdaki insanın yüreğini okuyabilmek . Bu zorlu süreçte yüreği güzel insanlarla karşılaştığında hayat kitabının sayfaları başka güzelliklerle doluyor .
Tıpkı sihirli bir halıda yolculuk yapar gibi geçmişe gittiğimizde hayallerimizden vazgeçmiş olsak bile biriktirdiğimiz insan sevgisi , verdiğimiz yaşam mücadelesi aslında bu hayatı boşa yaşamadığımızı anlatıyor . Hani herkesin dilinde bir söz vardır '' Kendin için ne yaptın '' diye . Bu yaşama hangi pencereden baktığımız , kim olduğumuzla ilgili bir soru . Sadece kendimiz için mi yaşayacaktık , yoksa birey olarak sorumluluklarımızı yerine getirerek vicdanlı , halden anlayan insanlar mı olacaktık . Sanırım hayatın anlamı bu soruda gizliydi . Burada gene sözü Yunus Emre'ye bırakıyoruz '' Yol odur ki doğru vara / Göz odur ki Hakk'ı göre / Er odur ki alçakta dura / Yüceden bakan göz değil . '' Yılın bu son gününde kendimizle yaptığımız yüzleşme bize kim olduğumuzu anlatır . Ve bir ağacın kökleri gibi hayata tutunmamızı sağlar ; umutla , sevgiyle . Karşımızdakini olduğu gibi kabul ederek , hatalarından çok güzel yanlarını görmeye çalıştığımızda kalan son baharımızı ilk bahara çevirme fırsatı sunar zaman .
Tıpkı bir varmış bir yokmuş diye başlayan masallardaki gibi değil mi hayat sürprizleriyle . Biz istediğimiz gibi gelecekle ilgili plan yapalım kendi bildiğini okumuyor mu . Gökten hangi elma düşecek başımıza bilmiyoruz . Alaaddin'in sihirli lambasındaki gibi bir dev çıksa ne isterdik kendisinden insan olarak yılın son gününde ? Sorunun cevabı aslında geçmişten gelen deneyimlerimizde . Bu deneyimlerimizin bir kısmı kişiliğimizle bağlantılı , bir kısmı atalarımızdan aldığımız genetik mirasımızda gizli . Burada son sözü yine Yunus Emre'ye bırakalım '' Ben yürürüm yana yana / Aşk boyadı beni kana / Ne akilem ne divane / Gel gör beni aşk neyledi . '' Evet kalan yaşamımızda yılın bu son günü isteğimiz neydi ; sevgi , vicdan , paylaşım ? Yoksa güzel yürekli insanlar , dostlar ? Cevap yüreğimizde gizli . Mutlu yıllar , sevgiler .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder